Wanneer je wordt getroffen door kanker staat in een keer heel je leven in het teken van veranderingen. Na de diagnose kanker breekt een periode van onzekerheid, angst en verdriet aan. Doorgaans krijg je al snel te horen welk behandelplan men in wil zetten en wordt je in grote lijnen uitleg gegeven en verteld wat je kunt verwachten. Er zijn vele soorten kanker en even zoveel behandelingen, de meeste zijn er op gericht om de kankercellen te vernietigen en een weg naar herstel in te zetten. Helaas gebeurt het ook wel dat je een vorm van kanker hebt die niet of nauwelijks te behandelen is en dan zal een behandelplan vooral gericht zijn op levensverlenging en pijnreductie. In deze blog wil ik mij toeleggen op het pad naar herstel met de nadruk op de periode NA alle behandelingen. Gedurende de periode dat je behandelingen als bestralingen, chemotherapie en operaties ondergaat wordt je vaak omringd door medici , verpleegkundigen, familie, vrienden en bekenden die allen op eigen wijze betrokken zijn tijdens dit proces. De betrokkene zelf leeft als in een soort slechte film vaak zelfs op de automatische piloot en komt hierdoor (nog) niet aan verwerking toe. Laat staan dat je dan al weer nieuwe plannen maakt voor de toekomst. Wat wel gebeurt op het moment dat je het nare nieuws verneemt is dat je wordt geconfronteerd met jouw eigen sterfelijkheid. Dit is heftig en vormt vaak een begin van een lange ontdekkingsreis in jezelf en je zet alle kracht die je in je hebt in om te herstellen. Wanneer de behandelingen worden afgesloten en je langzaamaan weer terug keert naar een normaal leven zullen ook de zorgzame mensen om jou heen weer verder gaan met hun eigen beslommeringen. En op dat moment begint de weg naar herstel pas echt, de periode dat je midden in de behandelingen zit sta je als het ware op de handrem en nu un je deze langzaam los gaan laten. Vaak ga je overpeinzen of je hetzelfde leven dat je leidde voordat je ziek werd weer op wilt pikken of dat je misschien wat veranderingen in wilt zetten of misschien zelfs het roer om gooien en een nieuwe koers gaan varen. Je vraagt je misschien af of je de baan die je hebt nog wel voort wilt zetten of juist iets heel nieuws wilt gaan doen, ook je relaties neem je onder de loep want vaak als je ziek wordt zie je mensen om je heen heel anders reageren dan verwacht, ook een terugkeer naar de oude werkomgeving wordt veelal ervaren als een enorme hobbel die genomen moet worden. Het vraagt heel veel kracht en lef om de draad op te pakken en jouw toekomst weer zelf in te gaan kleuren. Juist deze periode komt alles heftiger binnen en ben je kwetsbaar en gevoelig en nu lijkt iedereen in zijn/haar eigen wereld te verblijven en je staat er voor je gevoel helemaal alleen voor. Deze fase kun je vergelijken met gevoelens van rouw je hebt misschien zelfs het vertrouwen in je eigen lichaam verloren en zult tijd nodig hebben om dit te herstellen. Het kan helpen om een inloop-huis te bezoeken, hier tref je een luisterend oor van vrijwilligers en soms is het ook goed daarnaast professionele hulp te zoeken tijdens dit proces waarbij jouw zelfherstellend vermogen kan worden ondersteund. Ik ben opgeleid als psycho oncolgisch therapeut en kan jou begeleiden wanneer je daar behoefte aan hebt, maak gerust een afspraak voor een vrijblijvend verkennend gesprek.
0 Reacties